بی سوادان قرن 21 کسانی نیستند که نمی توانند بخوانند و بنویسند
بلکه کسانی هستند که
نمی توانند بیاموزند،
آموخته های کهنه را دور بریزند
و
دوباره بیاموزند.
در 15 سالگی آموختم که مادران از همه بهتر می دانند ، و گاهی
اوقات پدران هم .
در 20 سالگی یاد گرفتم که کار خلاف فایده ای ندارد ، حتی اگر با
مهارت انجام شود .
در 25 سالگی دانستم که یک نوزاد ، مادر را از داشتن یک روز هشت
ساعته و پدر را از داشتن یک شب هشت ساعته ، محروم می کند .
در 30 سالگی پی بردم که قدرت ، جاذبه مرد است و جاذبه ، قدرت زن .
در 35 سالگی متوجه شدم که آینده چیزی نیست که انسان به ارث ببرد ؛
بلکه چیزی است که خود می سازد .
در 40 سالگی آموختم که رمز خوشبخت زیستن ، در آن نیست که کاری را
که دوست داریم انجام دهیم ؛ بلکه در این است که کاری را که انجام
می دهیم ، دوست داشته باشیم .
در 45 سالگی یاد گرفتم که 10 درصد از زندگی ، چیزهایی است که برای
انسان اتفاق می افتد و 90 درصد آن است که چگونه نسبت به آن واکنش
نشان می دهند .
در 50 سالگی پی بردم که کتاب بهترین دوست انسان و پیروی کورکورانه
بدترین دشمن وی است .
در 55 سالگی پی بردم که تصمیمات کوچک را باید با مغز گرفت و
تصمیمات بزرگ را با قلب .
در 60 سالگی متوجه شدم که بدون عشق می توان ایثار کرد ، اما بدون
ایثار هرگز نمی توان عشق ورزید .
در 65 سالگی آموختم که انسان برای لذت بردن از عمری دراز ، باید
بعد از خوردن آنچه لازم است ، آنچه را نیز که میل دارد ، بخورد .
در 70 سالگی یاد گرفتم که زندگی مساله در اختیار داشتن کارت های
خوب نیست ؛ بلکه خوب بازی کردن با کارت های بد است .
در 75 سالگی دانستم که انسان تا وقتی فکر می کند نارس است ، به
رشد وکمال خود ادامه می دهد و به محض آنکه گمان کرد رسیده شده است
، دچار آفت می شود .
در 80 سالگی پی بردم که دوست داشتن و مورد محبت قرار گرفتن
بزرگترین لذت دنیا است .
در 85 سالگی دریافتم که همانا زندگی زیباست .
هر زمان شایعه ای روشنیدید و یا خواستید شایعه ای را تکرار کنید این فلسفه را در ذهن خود داشته باشید!
دکتر شریعتی انسان ها را به چهار گروه زیر دسته بندی کرده است
دسته اول
آنانی که وقتی هستند هستند، وقتی که نیستند هم نیستند
عمده آدمها حضورشان مبتنی به فیزیک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم میشوند. بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند.
دسته دوم
آنانی که وقتی هستند نیستند، وقتی که نیستند هم نیستند
مردگانی متحرک در جهان. خود فروختگانی که هویت شان را به ازای چیزی فانی واگذاشتهاند. بیشخصیتاند و بیاعتبار. هرگز به چشم نمیآیند. مرده و زندهشان یکی است.
دسته سوم
آنانی که وقتی هستند هستند، وقتی که نیستند هم هستند
آدمهای معتبر و با شخصیت. کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثیرشان را میگذارند. کسانی که همواره به خاطر ما میمانند. دوستشان داریم و برایشان ارزش و احترام قائلیم.
دسته چهارم
آنانی که وقتی هستند نیستند ، وقتی که نیستند هستند
شگفتانگیزترین آدمها در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوهاند که ما نمیتوانیم حضورشان را دریابیم، اما وقتی که از پیش ما میروند نرم نرم آهسته آهسته درک میکنیم. باز میشناسیم. میفهمیم که آنان چه بودند. چه میگفتند و چه میخواستند. ما همیشه عاشق این آدمها هستیم. هزار حرف داریم برایشان. اما وقتی در برابرشان قرار میگیریم قفل بر زبانمان میزنند. اختیار از ما سلب میشود. سکوت میکنیم و غرقه در حضور آنان مست میشویم و درست در زمانی که میروند یادمان میآید که چه حرفها داشتیم و نگفتیم. شاید تعداد اینها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد